Դեկտեմբերի 14-ին, երբ Վրաստանի իշխող «Վրացական երազանք»-ը 224 ձայնով երկրի 6-րդ նախագահ ընտրեց հակաարևմտյան հռետորաբանությամբ աչքի ընկնող Միխեիլ Կղավելաշվիլիին, սոցիալական ցանցերում բուռն քննարկում սկսվեց:

Կղավելաշվիլին միակ թեկնածուն էր, քանի որ ընդդիմությունը չի ճանաչում «Վրացական երազանք»-ի խորհրդարանի լեգիտիմությունը և խորհրդարան չի մտել, հետևաբար՝ առաջադրած նախագահի թեկնածու չունեին:

Սոցիալական ցանցերում տեղեկություն է տարածվել այն երկրների մասին, որտեղ նախագահական ընտրություններին մասնակցել է միայն մեկ թեկնածու. ցուցակն ունի հետևյալ տեսքը:

• Ղազախստան — Նուրսուլթան Նազարբաև (1991 — 1995),
• Թուրքմենստան — Սափարմուրատ Նիյազով (1992),
• Իրաք — Սադամ Հուսեյն (1995 — 2002),
• Սիրիա — Բաշար ալ-Ասադ (2000 — 2007),
• Հյուսիսային Կորեա — Կիմ Չեն Ըն (2019),
• Վրաստան — Միխեիլ Կղավելաշվիլի (2024):

Կղավելաշվիլիին 5 տարի ժամկետով ընտրել է ընտրական կոլեգիան, որն ամբողջությամբ համալրված էր «Վրացական երազանք»-ով։