Russia Today-ის მომხსენებელმა როსტისლავ იშჩენკომ, სომხეთის პრეზიდენტის – სერჟ სარგსიანის მოსკოვში ორდღიანი ოფიციალური ვიზიტი შეაჯამა. თავის სტატიაში იშჩენკო წერს, რომ სომხეთში ეკონომიკური პრობლემები საკმაოდ მწვავეა. მნიშვნელოვანი ცვლილებები ქვეყანას ევროკავშირში ინტეგრაციამაც ვერ მოუტანა.

იშჩენკოსვე ცნობით, ერევანი რუსეთის საკუთარ ტერიტორიაზე გაძლიერებას ცდილობს, რითაც მოსკოვს დაცვის ისეთ მექანიზმებს სთავაზობს, რომლითაც ის საკუთარი თავის დაცვას შეძლებს. მოსკოვს კი ურჩევნია კომპრომისი და მშვიდობა „ერთ-ერთი მხარის თუნდაც დიპლომატიური გამარჯვებით“ მოიპოვოს.

Russia Today-ის მომხსენებელის აზრით, ყარაბაღის კონფლიქტთან დაკავშირებით, აზერბაიჯანთან მოლაპარაკებები ჩიხშია შესული. რაც ერევანის სამხედრო-პოლიტიკურ საკითხებზე ინტერესს აძლიერებს. იგი აღნიშნავს, რომ ამ ჩიხიდან გამოსვლა ბაქომ და ერევანმა საერთაშორისო აქტიურობით სცადეს. როგორც ცნობილია სერჟ სარგსიანის მოსკოვში ვიზიტის პარალელურად, აზერბაიჯანის პრეზიდენტი – ილჰალმ ალიევი პარიზში ჩავიდა და თავის ფრანგ კოლეგას  – ფრანსუა ოლანდს დაპირება გამოსძალა, რომ მან, როგორც ეუთოს მინსკის ჯგუფის თანათავჯდომარე ქვეყანამ თავისი ძალისხმევა გააძლიეროს.

იშჩენკო, ოლანდის განცხადებას იმის შესახებ, რომ „სტატუს კვო მიუღებელია“ – ბაქოსთვის რევერანსად აფასებს, რადგან მიაჩნია, რომ ოლანდის ეს პოზიცია, აზერბაიჯანის პოზიციას ემთხვევა.

ყარაბაღის კონფლიქტის განხილვის ფონზე, სარგსიანის წინადადება – რუსეთსა და სომხეთს შორის სამხედრო-ტექნიკური და ეკონომიკური თანამშრომლობის გაფართოების შესახებ ამ ორი ქვეყნის სამხედრო, პოლიტიკური და ეკონომიკური ინეგრაციის ხარჯზე – დიპლომატიური პოზიციის გაძლიერების მცდელობად შეიძლება ჩაითვალოს. მარტივად რომ ვთქვათ, მოსკოვს სომხეთში გაძლიერებას სთავაზობენ – თვლიან რა, რომ ასე რუსეთი სომხეთს დაიცავს.

„ერევნის ეს დიპლომატიური ნაბიჯი საკმაოდ ეფექტურია. სომხეთი რუსეთის მართლაც რომ ერთადერთი სამხედრო მოკავშირეა. მოსკოვი, ცხადია ამიერკავკასიაში საკუთარი პოზიციების გაძლიერებითაა დაინტერესებული. იმის მიუხედავად, რომ რუსეთთან აზერბაიჯანს მეგობრული ურთიერთობები აკავშირებს, ის მაინც ბევრად უფრო დამოუკიდებელი და მრავალვექტორულია“ – წერს იშჩენკო.

აზერბაიჯანი რუსეთისთვის მნიშვნელოვანი „იარაღია“ რუსეთ-თურქეთ-ირანის თანამშრომლობის განვითარების თვალსაზრისით. ყოველივე ეს ცხადყოფს, რომ სომხეთის ჯარის (რომელიც რაოდენობრივად და ტექნიკური ბაზითაც ჩამორჩება აზერბაიჯანს) და ეკონომიკის (რომელიც ბევრად უფრო სუსტია, ვიდრე აზერბაიჯანის ეკონომიკა) გაძლიერება შიდა ძალების თანაფარდობამდე გაგრძელდება.

შესაძლებელია სარგსიანის წინადადების განხორციელებაც, თუმცა ახლო მომავალში რთული წარმოსადგენია, რომ რუსეთმა დათმოს თავისი პოზიცია. მოსკოვი კრიზისით სულაც არ არის დაინტერესებული.

სომხეთის პრეზიდენტის, სერჟ სარგსიქნის მოსკოვში ორდღიანი ოფიციალური ვიზიტი შეაჯამა. თავის სტატიაში იშჩენკო წერს, რომ სომხეთში ეკონომიკური პრობლემები მწვავეა. გარდა ამისაევრაზიულ ეკონომიკურ კავშირში ინტეგრაციამაც მნიშვნელოვანი ცვლილება არ შემოიტანა. იშჩენკოს მიხედვით, ერევანი ცდილობს რუსეთი საკუთარ ტერიტორიაზე გააძლიეროს, რითაც ისეთ სიტუაციას ქმნის, რომელშიც რუსეთს დასაცავი რამ ექნება. მოსკოვს კი კომპრომისი და მშვიდობა ურჩევნია და არა „ერთ ერთი მახარის თუნდაც დიპლომატიური გამარჯვება“.

იშჩენკოს აზრით ერევნის სამხედრო-პოლიტიკურ საკითხებზე განსაკუთრებული ინტერესი იმის გამოა, რომ აზერბაიჯანთან მოლაპარაკებები ყარაბაღის კონფლიქტზე ჩიხშია შესული.

იგი აღნიშნავს, რომ ამ ჩიხიდან გამოსვლას ბაქო და ერევანი საერთაშორისო აქტიურობით სცადეს. იმ დროს როცა სერჟს სარგსიანი ვიზიტით ესტუმრა მოსკოვს, აზერბაიჯანის პრეზიდენტი ილჰამ ალიევი პარიზში ჩავიდა და თავის ფრანგ კოლეგას ფრანსუა ოლანდს დაპირება გამოსძალა გააძლიეროს ძალისხმევა როგორც ეუთო-ს მინსკის ჯგუფის თანათავმჯდომარე ქვეყანა.

რუსეთისდამკვირვებელიოლანდისგანცხადებას იმის შესახებ,რომ “სტატუსკვოარისმიუღებელი”, ბაქოს რევერ ანსად   უ წო დ ებს ვინაიდ ანეს “ემთხვევააზერბაიჯანისპოზიციას.”

“ამმხრით რუსეთსა და სომხეთს  შორის სამხედრო-ტექნიკურიდაეკონომიკურითანამშრომლობისგაფართოების შესახებ სარგსიანის წინადადებაყარაბაღისკონფლიქტისგანხილვისფონზე, შეიძლება დიპლომატიური პოზიციის გაძლიერების მცდელობადჩაითვალოს, სომხეთსადარუსეთსშორისუფროღრმასამხედრო, პოლიტიკურიდაეკონომიკურიინტეგრაციისხარჯზე”,-აღნიშნავს იშჩენკო .

უხეშადრომვთქვათ, მოსკოვს სთავაზობენ გაძლიერდეს სომხეთში, გამომდინარე იქიდან რომ მას დასაცავი ობიექტი ეყოლება.

ერევნის ეს დიპლომატიური ნაბიჯი საკმაოდ ეფექტურია. სომხეთი რუსეთის მართლაც რომ ერთადერთი სამხედრომოკავშირეა. მოსკოვი,რა თქმა უნდა,დაინტერესებულიაგააძლიეროსთავისიპოზიცია ამიერკავკასიაში. მიუხედავად იმისა, რომ აზერბაიჯანისპოლიტიკარუსეთთან მეგობრულია, ისბევრადუფროდამოუკიდებელიდამრავალვექტორულია “, – წერს იშჩენკო .

აზერბაიჯანი ასევე მნიშვნელოვანია რუსეთისთვის სირიაში რუსეთ-თურქეთ-ირანის თანამშრომლობის განვითარების თვალსაზრისით. აქედან გამომდინარე, ზოგადად, შეიძლება ითქვას, რომ სომხეთის არმიის (რიცხობრივად და ტექნიკურად უთმობს აზერბაიჯანს) და ეკონომიკის (ბევრად უფრო სუსტია, ვიდრე აზერბაიჯანის ეკონომიკა) გაძლიერება გაგრძელდება მანამ, სანამ შიდა ძალები გასწორდება.

ასევე შე საძლოა სარგსიანის წინადადებების განხორციელება, თუმცა ახლო მომავალში რთული წარმოსადგენია, რომ რუსეთი დათმობს თავის როლს. მოსკოვი კრიზისში არ არის დაინტერესებული “.