დეზინფორმაციულმა ნარატივებმა „საქართველოში მეორე ფრონტის გახსნის“ შესახებ, რომელსაც საქართველოს მმართველი პარტია „ქართული ოცნება“ რეგულარულად იმეორებდა რუსეთსა და უკრაინას შორის ომის დასაწყისში, ახალი სიცოცხლე და შეთქმულების თეორიის სახე მიიღო. მთავრობა ამტკიცებს, რომ არსებობს „გლობალური ომის პარტია“, რომელიც სახელმწიფოებს სხვადასხვა ნაბიჯის გადადგმას აიძულებს. ზოგიერთი მმართველ ელიტაში ამ „პარტიას“ მასონებსაც კი ადარებს.

„გლობალური ომის პარტიაში“ არიან „ძალიან საშიში ადამიანები“, იმდენად, რომ მათი სახელების ხსენებაც კი სარისკოა“, – განაცხადა პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ 22 მაისს ინტერვიუში. Ასევე, მმართველი გუნდის სხვა წევრებმა გააკეთეს კომენტარი “გლობალური ომის პარტიაზე” და აღნიშნეს, რომ “ფრამასონებს აქვთ გავლენა შეერთებულ შტატებსა და ევროკავშირზე”. მმართველი პარტიის განცხადებით, აღნიშნული ძალა წლების განმავლობაში ეწინააღმდეგებოდა ბიძინა ივანიშვილს, რომელმაც „ბოლო მოუღო მათი აგენტურულ მმართველობას საქართველოში“.

„საქართველოს რეფორმების ასოციაციის“ (GRASS) უფროსი ანალიტიკოსი ივა გურეშიძე „ალიქ მედიასთან“ საუბარში განმარტავს, რა არის შეთქმულება და შეიძლება თუ არა „გლობალური ომის პარტიის“ შესახებ განცხადებები ჩაითვალოს შეთქმულებად.

„შეთქმულების თეორიები განსხვავდება ყალბი ამბებისგან იმით, რომ ისინი არ არის დაფუძნებული ფაქტებზე, არამედ შედგენილია ერთი ადამიანის ან ადამიანთა ჯგუფის მიერ. შეთქმულების თეორეტიკოსები ამტკიცებენ, რომ მათ აქვთ ექსკლუზიური ინფორმაცია იმ წყაროებიდან, რომლებსაც ვერ ავლენენ. ამით ცდილობენ თავი სხვებზე ჭკვიანად წარმოაჩინონ, თითქოს შეუძლიათ ფაქტების მიღმა გააანალიზონ მოვლენები, რაც „ჩვეულებრივ მოქალაქეებს არ გააჩნიათ“.

„გლობალური ომის პარტიის“ შესახებ განცხადებების განმარტებისას ანალიტიკოსი ხაზს უსვამს რომ:

„გლობალური ომის პარტია არის რაღაც უცნობი ჯგუფი, რომლის შესახებაც მხოლოდ მმართველ პარტიას აქვს ინფორმაცია, რომელსაც ხელისუფლების თქმით, საზოგადოებას ვერ გაუზიარებს, რადგან ეს ძალიან საშიში საკითხია.

მმართველი პარტიის განცხადებით, „გლობალური ომის პარტიას“ საქართველოში რევოლუციის განხორციელება და რუსეთ-უკრაინის ომში მეორე ფრონტის გახსნა სურს. ანალიტიკოსის თქმით, „მიზანია საქართველოს მოქალაქეებში ომის ლოგიკური და რაციონალური შიშის დანერგვა“.

ანალიტიკოსი აღნიშნავს, რომ გლობალური ომის პარტიის შეთქმულების მნიშვნელოვანი ფაქტორია ის, რომ ავრცელებს ძალაუფლებას, რომელსაც აქვს დიდი პოლიტიკური, პროპაგანდისტული და ადმინისტრაციული რესურსები, ასე რომ უფრო მეტ ადამიანს შეუძლია ამის დაჯერება.

„რაც არ უნდა უსაფუძვლო იყოს  ეს შეთქმულების თეორია, იგი მოქალაქეებისთვის გაცილებით დამაჯერებელია, როცა ამას ხელისუფლებისგან, თანამდებობის პირებისგან, ხელისუფლებაში მყოფი ადამიანებისგან ესმით. ამიტომ, ძალიან სამწუხაროა, როცა მოქალაქეთა გრძნობებით მანიპულირებისა და  შეთქმულების თეორიის წყარო თავად ხელისუფლებაა, რომელიც, როგორც წესი, უნდა ზრუნავდეს მოქალაქეების კეთილდღეობაზე და არ შეაშინოს ისინი ყალბი ამბებით“, – განაცხადა გურეშიძემ.

„ალიქ მედიასთან“ ინტერვიუში ქართველი პროფესორი, პოლიტიკის ექსპერტი ლაშა ტუღუში აცხადებს, რომ ასეთი პარტია რეალურად არ არსებობს, შესაბამისად, ნარატივი ვერ იმუშავებს საზოგადოების იმ ნაწილის წინააღმდეგ, ვისაც ესმის, რომ ეს მორიგი შეთქმულებაა.

„ასეთი პარტიის შესახებ ინფორმაციის მოძიება ნებისმიერ სანდო წყაროში შეუძლებელია, ამიტომ მიმაჩნია, რომ ეს უბრალოდ ზღაპარია. რაც შეეხება იმას, თუ რა მიზანს შეიძლება ემსახუროს ეს შეთქმულება, ცხადია, რომ საზოგადოების იმ ნაწილს, რომელსაც სჯერა მსგავსი ფენომენების, ამას შეიძლება მათზე ჰქონდეს ეფექტი. კერძოდ, იმ მოქალაქეებს, რომლებსაც სჯერათ, რომ არსებობს ასეთი პარტია, რომელიც მიზნად ისახავს საქართველოს ომში ჩათრევას, შეიძლება ეშინოდეს ასეთი მხარის, ამიტომ მიზანი შეიძლება იყოს საზოგადოების დატერორება და მათზე ზემოქმედება“, – ამბობს ტუღუში და განაგრძობს:

„და ვისაც არ სჯერა, ძალიან გაბრაზებულია და სწუხს ასეთი განცხადებების გამო, რომელიც ხელისუფლების წარმომადგენლებისგან რეგულარულად გვესმის, ამიტომ საზოგადოებაში დაძაბულობა ძალიან შემაშფოთებელია.

ექსპერტი აღნიშნავს, რომ ეს გავლენას ახდენს არა მხოლოდ საზოგადოების მნიშვნელოვან მასაზე, არამედ საქართველოს პარტნიორებთან ურთიერთობაზეც. „მიუხედავად ამისა, დასავლეთიც შეწუხებულია მსგავსი მანიპულაციებით, რაც აუცილებლად აისახება საქართველოსა და მის პარტნიორებთან, აშშ-თან და ევროკავშირთან ურთიერთობაზე.

და მაინც,  რატომ „გლობალური ომის პარტია“?  საიდან მოდის ეს ტერმინი? პოლიტოლოგმა, არასამთავრობო ორგანიზაცია „კავკასიური სახლის“ თავმჯდომარე ლევან ლორთქიფანიძემ დეტალურად განმარტა.

ცნება “გლობალური ომის პარტია” სამეცნიერო კვლევით ლიტერატურაში არ იძებნება. ტერმინი საქართველოს მმართველი პარტიის მიერ არის დამკვიდრებული.

მისივე თქმით აღნიშნული ჯგუფის შემადგენლობის თაობაზე ტერმინის ავტორები არაფერს გვეუბნებიან. მხოლოდ ის ვიცით, რომ თუ საქართველოს ხელისუფლება ყველაფერს იტყვის გოპ-ის შესახებ, შეიძლება სერიოზული საერთაშორისო სკანდალი ატყდეს. 

“თუ მაინც შევეცდებით “ქართული ოცნების” კონსპირაციის გაშიფვრას,  გოპ-ის მიღმა შეიძლება რამდენიმე ძალა აღმოვაჩინოთ:

1. იარაღის ინდუსტრია – იარაღის მწარმოებელთა შესახებ კონსპირაციის მოფიქრება რა საჭიროა? ისინი მუშაობენ, საბრძოლო მასალების მწარმოებელ კომპანიებს უკრაინის და ახლო აღმოსავლეთის ომების გამო ისედაც უპრეცენდენტო, კოლოსალური მოგება აქვთ. საქართველო, რომელსაც სულ რამდნეიმე დღით ომის წარმოების რესურსი აქვთ, მათი მეტამოგების ინტერესებში არ შედის, განსაკუთრებული დამატებითი შემოსავალი მათ საქართველოდან არ ექნებათ.
2. ნეოკონსერვატორები – აშშ-ის რესპუბლიკურ პარტიაში და ევროპულ მემარჯვენე პარტიებში მართლაც არიან შიდაპარტიული ჯგუფები, რომლებიც დღემდე “ცივი ომის” ლოგოკით მოქმედებენ, მხარს უჭერენ რუსეთთან ურთიერთობის გამწვავებას, ემხრობოდნენ ომებს ავღანეთში, ერაყსა თუ ლიბიაში. თუმცა, დღეს ეს შიდაპარტიული ჯგუფები ამერიკაშიც და ევროპაშიც გამარგინალებულნი არიან  და არანაირი გავლენა არ აქვთ პოლიტიკურ პროცესზე. განსაკუთრებით ტრამპის გაძლიერების კვალდაკვალ, რომელიც იზოლაციონისტურ საგარეო პოლიტიკას უჭერს მხარს და არ სურს აშშ “მსოფლიოს პოლიციელის” რანგში იხილოს. 
3. გოპ-ის ნაწილად დასახელდნენ უმსხვილესი კორპორაციებიც, რომლებიც ომების კვალდაკვალ მსოფლიო საფონდო ბირჟებზე მოგებას აორმაგებენ. ზოგადად მსხვილი კაპიტალისტები და მდიდრები დასახლდნენ გოპ-ის ბირთვად.  აქაც არგუმენტები მცირეა, რატომ უნდა ფიქრობდნენ მსოფლიოს უმდიდრესი ჯგუფები მაინცდამაინც საქართველოში ომის წამოწყებას? რა განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს ჩვენს ქვეყანას გლობალური კაპიტალისთვის? ეს კითხვა, ცხადია, პასუხგაუცემელი რჩება”, – აღნიშნავს ლორთქიფანიძე.

ავტორი: ტათევ ხოცანიან