Վրաց գրող, հրապարակախոս Իրակլի Կակաբաձեն անդրադարձել է Գումբուրդոյի իրադարձություններին: Ֆեյսբուքյան իր էջում Կակաբաձեն նշում է, որ տեղի ունեցածը քաղաքական սեզոնի սադրանք է, ինչին ականատես ենք լինում գրեթե ամեն տարի: Կակաբաձեի գրառումը ներկայացնում ենք ստորև.
«Ցանկանում եմ հստակ ասել, որ քաղաքական սեզոնից առաջ Վրաստանում որոշ էթնիկ-կրոնական առճակատում առաջացնելու համար արվող սադրանքները, որոնք տեղի են ունենում գրեթե ամեն տարի, որևէ հիմք չունեն: Ինչպես անցյալ, այնպես էլ երկու տարի առաջ մենք տեսանք նման օրինակ Մարնեուլիի շրջանում՝ ադրբեջանցի բնակչության շրջանում: Այժմ տեսնում ենք, որ Կումուրդոյում (Գումբուրդոյի վրացական անվանումը, խմբ.), կրկին ընտրություններից առաջ, արհեստականորեն առաջ է քաշվել շատ զգայուն թեմա:
Չեմ ուզում մտածել, թե որևէ քաղաքական ուժ փորձում է որոշակի դիվիդենտներ շահել այս էթնիկ փոքրամասնության շրջանում, այն էլ ավելի վատ՝ տեղական ազգայնականության խրախուսմամբ: Չնայած այս փաստը, ցավոք, նման հոտ ունի: Նաև շատ ցավալի է, որ տարբեր իմպերիալիստական շահեր հաճախ փորձում են միմյանց դեմ հանել կովկասյան ժողովուրդներին և դրանով մենաշնորհ հաստատել Կովկասում առկա ռեսուրսների վրա: Նման դեպքեր մենք տեսնում ենք 1988 թվականից հետո:
Կարծում եմ՝ մեզ հատուկ հոգևոր հասունություն և համերշախությունն է ուղղորդում հայ-վրացական հարաբերություններում, քանի որ մեր պատմությունը շղթայված է: Հայտնի է՝ մենք երբեմն բարկանում ենք միմյանց վրա, սակայն վստահ եմ, որ մեր ազգերի պատմությունը շատ կապված է: Վրացիներն ու հայերն առանց իրար չեն կարող ապրել և չպետք է ապրեն: Եվ այդ միասնությամբ պետք է կովկասյան միություն կառուցենք: Կովկասի հզորությունը մեր միասնականության և փոխադարձ հարգանքի մեջ է: Մեր ընդհանուր մշակույթի հիմքը «գթասրտությունն է»՝ Ռուսթավելիի, Սայաթ-Նովայի, Վաժա Փշավելայի, Հովհաննես Թումանյանի և բազմաթիվ այլ մեծ գործիչների հետքերի վրա: Ես անձամբ շատ ուրախ եմ, որ մեծացել եմ Սոլոլակիում, որտեղ հայերենը, փաստացի, երկրորդ պետական լեզու էր (հույս ունեմ հիմա նույնպես) և որտեղ մենք մեծացել ենք նույն արժեքներով։
Այսպես կոչված «անջատողականության» մասին բոլոր խոսակցություններն անհիմն են: Այսօր Հայաստանին անհրաժեշտ է հզոր և միասնական Վրաստան, այնպես, ինչպես մեզ է անհրաժեշտ հզոր Հայաստան: Եվ մեզ՝ երկուսիս անհրաժեշտ է հզոր կովկասյան տուն: Միասնական Կովկասի համար միասին ենք աշխատում: Մենք միասին պետք է առաջ շարժվենք և պետք է մտածենք նաև այն մասին, որ այստեղ ավելի շատ վրացի և հայ ապրի: Քանի որ վերջին 25 տարիների ընթացքում բնակչության թվաքանակի նվազում ունենք, անհրաժեշտ է կանգնել կողք-կողքի:
Ցանկանում եմ բոլոր քաղաքական գործիչներին հիշեցնել և խնդրել, որ նախընտրական շրջանում շատ զգույշ լինեն նման թեմաների հետ և չնպաստեն արհեստական առճակատումներին: Մենք պետք է միասին աշխատենք, որպեսզի Կովկասը նորից միասնական լինի և նորից հնչի Սայաթ-Նովայի, Իոսեբ Գրիշաշվիլիի, Իեթիմ Գուրժիի, Սունդուկյանի և այլոց ձայները, որոնց կարիքը մենք միշտ ունենք: Այսօր ես հայ եմ և հպարտ եմ, որ մեծացել եմ Սոլոլակիում և Չարենցի լեզուն լսել մանկուց»:
