Այն, ինչ հիմա անում է Ադրբեջանը, ավտորիտարիզմի և ուժի տրամաբանության շարունակությունն է, որը մեր տարածաշրջանը ներքաշելու է պատերազմների ու բռնությունների շղթայի մեջ և ավելի ու ավելի է հեռացնելու մեզ ժողովրդավարական զարգացման հեռանկարից, ֆեյսբուքյան իր էջում, անդրադառնալով Ադրբեջանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի ռմբակոծությանը, գրել է Վրաստանի «Սոցիալական արդարության կենտրոն»-ի (SJC) համահիմնադիր Թամթա Միքելաձեն։
Ըստ նրա՝ հասկանալի է, որ զինված միջոցներով տարածքային ամբողջականության վերականգնման հաղթարշավը «լավ» է վաճառվում թե՛ ներսում, թե՛ դրսում. երևի վրաց հասարակության մեջ էլ, բայց հետաքրքիր է տեսնել, թե ինչ է թաքնված այս իշխանության և հաղթանակի հետևում։
Նրա պնդմամբ՝ ադրբեջանական պետությանը հաջողվել է տարածաշրջանի այլ երկրների համեմատ տնտեսական և ռազմական ռեսուրսների ավելացմանը հասնել ժողովրդավարության նկատմամբ բացարձակ անտեսման և մեկ ընտանիքի ու կլանի ձեռքում ռեսուրսների կուտակման հաշվին։
«Ալիևների ընտանիքը մաքրեց համակարգը մեծ թվով հակառակորդներից։ Ընդդիմություն և քաղաքացիական հասարակություն այս երկրում այլևս գոյություն չունեն։ Բնակչության զգալի մասն ապրում է աղքատության մեջ, այդ թվում՝ հարկադիր վերաբնակները, որոնց համար համակարգը ձգտում է վերականգնել արդարությունը։ Տարիներ շարունակ ռեսուրսներն ուղղվել են ոչ թե զարգացմանն ու ապագային, այլ բանակին»,- գրել է Միքելաձեն։
ՀԿ-ի համահիմնադիրը գրել է՝ հակամարտությունները ավտորիտար ճանապարհներով լուծելու ճանապարհը շատ վտանգավոր ճանապարհ է մեր տարածաշրջանի համար։ Դրանց թվում, պայմանավորված այն հանգամանքով, որ տարածաշրջանի երկրները սերտորեն կապված են միմյանց հետ (առհասարակ՝ հակամարտությունների պատմությամբ), երկրների իշխանության մեջ անհամաչափությունը պայմանական է, և կա հավանականություն, որ այսօրվա հաղթողը վաղը զոհ կդառնա և հակառակը։
Ըստ նրա՝ այս տարածաշրջանի խնդիրն այսօր աճող ավտորիտար/ժողովրդավարական համակարգերն ու միտումներն են, ինչը ոչ միայն զրկում է տեղի բնակչությանը զարգացման հնարավորություններից, այլև ստեղծում է անսպասելի աղետների, պատերազմների և հակամարտությունների ռիսկեր՝ կապված որևէ խոշոր տարածաշրջանային անվտանգության համակարգի չպատկանելու հետ:
Նրա խոսքով, ավտորիտարիզմը կրկնակի վտանգավոր և ծանր է դառնում հակամարտություններով լի տարածաշրջանների և երկրների համար։
«Մեկ-մեկ մտածում եմ՝ Ստեփանակերտում ապրող մարդկանց և նրանց խոցելիության մասին, և իմ գլխում հարցեր են ծագում. ի՞նչ ենք մենք իրականում ուզում և, ի վերջո, ի՞նչն ենք նախընտրում՝ հողե՞րը, ուժային անվտանգությո՞ւնը, թե՞ մարդիկ, նրանց անվտանգությունն ու ժողովրդավարական ապագան։
Հակամարտությունների կարգավորման ի՞նչ ռազմավարություն և տեսլական ունենք և ստորագրե՞լ ենք ավտորիտարիզմի ու միլիտարիզմի ծաղկումը տարածքային ամբողջականության վերականգնման հաշվին։
Այսօր մեր աչքի առաջ շատ պարզ է, թե ինչպես կարող են վարչակարգերը օգտագործել պատմական հաղթարշավները մեր դեմ և զոհեր ստեղծել ոչ միայն «թշնամիների» մեջ, այլ նաև իրենց իսկ հասարակության մեջ»,- գրել է Միքելաձեն։
Հիշեցնենք. Ադրբեջանը հարձակում է սկսել Լեռնային Ղարաբաղի տարածքի վրա, որը ներկայումս ադրբեջանական կողմի վերահսկողության տակ չէ։ Բաքուն հարձակումը «հակաահաբեկչական գործողություն է» որակում:
Ստեփանակերտում պայթյուններ են որոտում, տարհանում է իրականացվում, բնակիչները նկուղներում են, հարձակման հետևանքով զոհեր ու վիրավորներ կան և՛ քաղաքացիական անձանց, և՛ զինվորական անձնակազմի շրջանում: Ըստ վերջին տվյալների՝ քաղաքացիական բնակչության շրջանում կա հինգ զոհ (մեկը` երեխա), 80 վիրավոր (11-ը` երեխա)։
Լեռնային Ղարաբաղը ռմբակոծվում է. Թբիլիսիում մեկնաբանում են իրավիճակը
